تحقیق در مورد نوروز

دسته بندي : علوم انسانی » علوم اجتماعی

عنوان صفحه
پيشواز نوروز 1
نام ماهها و روزها در ايران باستان 2
تاريخچه نوروز 3
آئين نوروز در دوره‌ي ساساني 5
جشن نوروز در جمشيد پيشدادي 6
نوروز در دوره‌ي هخامنشيان 6
برگزاري آيين نوروز 7
نوروز در دوره‌ي اشكانيان 8
نوروز در دوره‌ي ساسانيان 8
نوروز در دوره‌ي صفويان دوره‌ي اسلام 9
پيش آهنگان نوروزي 11
چارشنبه سوري 15
سفره هاي نوروزي 17
سال تحويل 24
سيزده بدر 29






موضوع تحقيق:








پيشواز نوروز
پيشواز نوروز از همان اوج سرما و خفتگي طبيعت و تاريكي زمستان شروع مي شود. در ايران زمين زمستان هنگام خمودگي است. روزهاي كوتاه شتابان است،‌ و شبهاي دراز را بايد با گردهم آيي و نشست هاي دوستانه و خانوادگي و گفتن افسانه ها كوتاه كرد.
براي كشاورزان و آبياران و باغداران و دامداران كه بدنه اصلي زندگي را در ايران تشكيل مي دهند زمستان فصل كم كاري است. از اين رو آنان بيشتر به كارهاي درون خانه مي پردازند.
زمستان، سرما ، باد سرد، تاريكي و خمودگي نمادهاي بيگاري، تنبلي، ستم و شكست هاي زندگي است. گفتارهايي مانند «پايان شب سيه سپيد است» يا «پشت زمستان، بهار است» و يا «زمستان مي رود و روسياهي به زغال مي ماند» نشانگر كوتاه عمري و گذرا بودن ظلم و سياهي است.
نوروز پيام آور اميد به فرداي روشن است. اميد، اصل زندگي است. تمامي آدميان تا زماني كه اميدوراند، زنده اند. نوروز يك رستاخيز همگاني و همه جايي را نويد مي دهد.
اميد را بايد با كار و سازندگي و تلاش پاكيزگي و شادي و شيريني و سرسبزي و رويش زنده داشت. اين جاست مي بينيم تمامي نوروز و اميد يگانه است. چنين كه مردم ايران از هزاران سال پيش اميدوار و مشتاق به پيشواز نوروز مي روند، نوروز تلاشي همگاني براي زنده داشتن اميدواريهاي والاست.
مردم با تلاشي كه سزاوار براي مقدم نوروز است به پيشواز آن مي روند و زمستان را از زندگي خويش بيرون مي رانند و بهزيستي را فرا مي خوانند.
نام ماهها و روزهاي ايران باستان
ايرانيان سال را به دوازده ماه و به شرح ماه ها و روزهاي زير تقسيم كرده اند:
2- فروردين: فروشي
2- اردي بهشت: اشاويشت بهترين - بالاترين راستي و پاكي
3- خرداد: ما اورنيت
4- تير: تيشرميا
5- مرداد: امرنت
6- شهريور: حشترويرا
7- مهر: ميترا
8- آبان: آپيم
9- آذر : آتر
10- دي: داتوش
11- بهمن: وهومند
12- اسفند: سپنتا ارميت
تاريخچه نوروز
نوروز بزرگترين جشن ملي ايران و ايرانيان و نخستين روز از نخستين ماه سال خورشيدي آغاز مي شود.
همان گونه كه خورشيد وارد برج بره (برج حمل) مي شود و شب و روز برابر مي شود و طبيعت دوره سرما را در پيش گذارده و موسمي معتدل شروع شده و زمين از خواب زمستاني بيدار مي شود.
برپايي جشن نوروز و آيين هاي مربوط به آن از هزاران سال پيش تا كنون همچنان در ايران زمين بر جاي بوده و هيچ يك از دگرگونيها، پيروزي ها و ناكامي ها در اين چند هزار سال نتوانسته اند خدشه اي در پايه هاي اصلي آن بوجود آورد، در ميان جشنهاي ملي ايران بيش از همه نوروز مورد قبول مردم مي باشد.
در زبان پهلوي به آن نوك روچ يا نوگ روز مي گفتند، و اين واژه ها در؟؟ ابرنواس عيناً به كار رفتند.
بحق المهر جان و نوكروز ؟؟ سال الكبيس
اين جشن در آغاز سال بود و در سال ديني بلافاصله پس از جشن فروديگان مي آمد. بنابر روايت دينكرت هر پادشاهي در اين روز فرخنده رعيت ممالك خويش را قرين شادي و خرمي مي كرد و در اين عيد كساني كه كار مي كردند.
عيد نوروز شش روز شش روز متوالي ادامه داشت و در اين شش روز سلاطين ساساني با رعام مي دادند. روز ششم عيد را سلاطين براي خود و محرمان درگاه جشن مي گرفتند و به آن نوروز بزرگ مي گفتند.
بيروني در مورد نوروز مي گويد: