مقاله حدس هايي در مورد عصب زيست شناسي حساسيت زدايي از طريق حركت چشم و پردازش مجدد

دسته بندي : علوم پزشکی » پزشکی
SPECULATIONS ON THE NEUROBIOLOGY OF EMDR


حدس هايي در مورد عصب زيست شناسي حساسيت زدايي از طريق حركت چشم و پردازش مجدد



چكيده
اين مقاله كاوشي است در يافته هاي جاري عصب زيست شناسي در حيطه سيستم ليمبيك ،خواب نا به روال و آسيب هاي روانشناختي . ساخت و قوام حافظه و عاطفه در اين مقاله مورد بحث قرار گرفته است. تحقيقات آناتومي واسطه و فيزيولوژي خواب نا به روال رابه تفصيل بيان مي كند، بخصوص عملكرد خواب نا به روال در پردازش خاطره. گذرگاههاي آسيب رواني مختصرا شرح داده مي شود. سپس فرضيه هاي مبتني بر اين يافته ها همچون فرضيه هايي در مورد مكانيزم هاي زيربنايي "اي.ام.دي.آر" ارائه مي شوند.


متن كامل
فرضيه هاي مطرح شده دراين مقاله ارائه شده اند تا بحث و پژوهش بيشتري را در مورد مكانيزم هاي زيربنايي "اي.ام.دي.آر" برانگيزند. اين فرضيه ها حاصل يافته هاي تجربي اخير در حيطه سيستم ليمبيك ، عصب زيست شناسي آسيب رواني وخواب نا به روال هستند. اين مقاله در احتمال اينكه پردازش "اي.ام.دي.آر" تدريجا قابليت بالاتر عملكردهاي مغزي را جهت لغو درونداد ساخت هاي ليمبيك فراهم مي كند و از اين رهگذر تسهيل كاهش فعاليت ليمبيك، كاهش برافروختگي و در نتيجه تلفيق تالاموس، آميگدال،هيپوكامپال و عملكرد مغزي منسجم را به دنبال دارد به كاوش مي پردازد.بنظر مي رسد"اي.ام.دي.آر"برتري جانبي نيمكره اي را تصحيح كرده وبه مغز اجازه ميدهد عملكرد درون نيمكره اي متعادلي را به خودي خودحفظ كند. فرانسين شاپيرو عنوان مي كند كه يكي از ساده ترين راههاي توصيف اثرات انسجام بخش "اي.ام.دي.آر" اين است كه بگوييم حادثه هدف پردازش نشده باقي مانده و اين بدين جهت است كه پاسخ هاي زيست شناختي فوري به آسيب رواني،آنرا تنها در حالت سكون عصب زيست شناختي باقي گذاشته اند. مكانيزم پردازش "اي.ام.دي.آر" به لحاظ فيزيولوژيك به صورتي شكل گرفته است كه بتواند اطلاعات به خوبي پردازش نشده را به يك سطح انطباقي برساند (شاپيرو، 95 و 94). جهت درك اينكه اين قضيه چگونه در يك سطح عصب زيست شناختي رخ مي دهد، معتقدم كه فهم ارتباط بين آميگدال و ساير ساختارهاي ليمبيك؛ قشر تازه مخ ؛ آناتومي واسطه ،فيزيولوژي عملكرد خوابي كه در آن رويا مي بينيم ؛ و انتقال دهنده هاي عصبي خاصي كه بر اين ارتباطات كالبد شناختي و عملكردها اثر مي گذاردند ضروري است. امروزه مفهوم سيستم ليمبيك به مسئله اي بحث انگيز در رشته هاي كالبدشناسي و علوم اعصاب تبديل شده است. آنهايي كه مخالف در نظر گرفتن ساختارهاي ليمبيك بعنوان يك سيستم هستند به فقدان ساختاري عيني و ملاكي عملكردي كه لازمه يك موجوديت كالبد شناختي است استناد مي كنند (برادل ، 1980 ؛ لِدوكس ، 1992 ؛ والش ، 1987). اما ، اين قضيه فراسوي منظور اين مقاله است . براي اهداف اين ارائه ، واژه سيستم ليمبيك استفاده مي شود تا يك گروه از ساختارهاي سيستم ليمبيك را نشان بدهد و آنرا بعنوان تركيبي از مجموعا بخش هايي از تالاموس ،هيپوتالاموس، هيپوكامپوس، آميگدال، هسته دمي ، ديواره ، ميان مغز و شكنج سينگولا مشخص مي كند. اين مقاله در باب ساختارهاي خاص اساسي ليمبيك كه به بحث فعلي مربوط مي شود توضيح مي دهد.
آميگدال بخشي بادامي شكل از ساختارهاي درون مرتبط قرار گرفته بر روي ساقه مغز، نزديك انتهاي حلقه ليمبيك است. آميگدال از دوساختار تشكيل مي شود (قشر